Weg

Er werd heel hard gewerkt. Mijn lieve man, maakte heel wat plankjes aan de schutting om de potten en pannen van de zandbak op te zetten (ze werden keurig gebeitst, en met mooie stammetjes afgewerkt), verbreedde de zandbak opdat als er taartjes worden gebakken, en dat wordt er regelmatig, ze niet steeds van de rand af kukelen, tot grote teleurstelling van de bakkers. 

Ik ruimde de keukenkasten maar weer eens op, deed dingen weg (werd hiertoe geïnspireerd door een vriendin die 100 dingen weg doet) maakte alles schoon, ruimde nog meer op en de kinderen speelden heerlijk buiten en genoten van het heerlijke weer.
Ondertussen dronk ik thee met iemand die ik nog niet zo lang geleden ontmoette en droomden we en maakten plannen, maar daarover later meer.
We sloten de vakantie af met een paar dagen weg richting de Veluwen. Op een heerlijk bungalow parkje, met een biologisch winkeltje, een houten huisje om in te wonen en dat alles midden in het bos en de natuur. Ik werd helemaal gelukkig van al dat groen, die vele vogels en onze huiseekhoorns de samen met alle vogels brood en nootjes kwamen knabbelen op de tuintafel of het grasveldje voor ons tuinraam.
Er was een klein kinderboerderijtje met allemaal lammetjes, biggetjes, kalfjes, kuikens, jonge konijnen en ga zo maar door. Iedere ochtend mochten de kinderen helpen met voeren. 

Dit was vier dagen lang een waar feest voor ze. 
We hebben zo genoten, alleen maar tijd voor onszelf, samen. Meegenomen door het spel, de fantasie van je spelende kinderen. 

Dat de nachten een ramp waren, je er veelvuldig uit moet vanwege verlatingsangst, nieuwe omgeving, ziek zijn, dat vervaagt al snel weer naar de achtergrond, zeker als de eerste nacht thuis dan weer helemaal rustig verloopt. 
En nu weer aan het werk, een omgeving scheppen waarin de kinderen uitgedaagd worden en tot spelen kunnen komen.

Marilke Jorinde