Seppe 7 jaar!

Wat gaat de tijd snel! Vandaag werd Seppe 7 jaar. Het was een heerlijk feest, al je vriendjes om je heen, cadeautjes, broodjes bakken boven een vuurtje, pannenkoekentaart, spelen, een speurtocht, Kubb, zelf gemaakte popcorn...

Als ouder begint het al weken voor de eigenlijke dag, tenminste bij mij. Wat zullen we hem schenken? Wat wordt hij groot, wat is hij veranderd. Dan heb je het er zo samen over, ik met mijn lief. Dat zijn altijd hele fijne gesprekken, waarin we elkaar vinden en trots zijn, ons verbonden voelen en merken dat de moeilijke tijden toch gauw vergeten zijn, de gouden momenten je vervullen en sterken. Altijd loop ik alle foto's door van baby tot nu en dan ontroerd mij dat. Zo'n pril leven, pas zeven jaar, en toch al zoveel op de aarde gebracht. Wat leert een klein kind toch ongelooflijk veel en hoe snel wordt het een kind van deze wereld. Een mens.
Nu zit Seppe in de eerste klas op de Vrije School en geniet daar met volle teugen van een nieuwe wereld die voor hem open gaat. Omdat ik zo'n trotse moeder ben, nog eens Seppe van toen tot nu. Ik probeerde 1 foto van ieder jaar te nemen en 1 foto van zijn geboorte. Moeilijk vond ik dat, het is ook niet helemaal gelukt.

Slechts ekele dagen oud.

Bijna 1 jaar!

De zomer voor zijn tweede verjaardag.

Herfst na zijn tweede verjaardag.

Zomer voor derde verjaardag.

Drie jaar.

Bijna vier, nog maar een paar dagen.

5 Jaar.

Zomer voor zijn zesde verjaardag.

 Eerste tand er uit en bijna, bijna zes jaar.

Joehoe, 6 jaar, en een piratenpak!

Bijna 7.

De pannenkoekentaart. Zonder suiker en met zelfgemaakte marsepein. Het recept volgt nog. Evenals een heerlijk recept voor chocoladecakejes, want die trakteerde Seppe.

Nog een fijne week,

Marilke Jorinde

Het wonder van het spel

Als je de tijd krijgt om tot spelen te komen, en soms heeft een kind heel wat tijd nodig om in een spel te komen, dan ontstaan er vaak hele mooie dingen. Ik kan altijd zo genieten van spelende kinderen. Het is alsof je even mee mag kijken, voelen in hun belevingswereld. Het is zo puur en kwetsbaar wat je ziet, zo prachtig en ongrijpbaar. En hoe komt het dan toch dat zoveel kinderen niet of nauwelijks meer tijd hebben om te spelen, of tot zo moeilijk tot spelen kunnen komen?
Ik merk bij ons dat eenvoud het toverwoord is. Steeds meer speelgoed gaat naar de zolder, ik wissel het af, steeds eenvoudiger wordt de het wat er beneden staat. Een mand met blokken, een speelhuisje, wat auto's een poppenwagen. Er is maar weinig nodig om in het spel te komen, wat water, een stok, een lap en wat knijpers, een blaadje, zand, voor je het weet is er een heuse bakkerij ontstaan, of een huis waarin we wonen, een watermolen gebouwd...
Omdat ik zo kan genieten van het spel van mijn kinderen en de kinderen om me heen, het me zo raakt als ze echt in hun eigen wereld zitten en ik daar een glimp van mag opvangen, dacht ik dit wil ik delen.

Rein in onze tuin. Hij heeft water gevonden en is daar al een hele tijd zoet mee. Van het ene bakje in het andere en weer opnieuw....

We hebben vlak bij ons huis een speelbos met een waterpomp. Toen we aankwamen ontstond er meteen een rivier, meerdere eigenlijk. Er werden bruggen gebouwd steden en campings gerealiseerd en onze tengere Elke nam het voortouw en maakte samen met haar broers Frankrijk met rotsen en al.

Frambozen snoepen op de kinderboerderij achter onze tuin. rein weet ze iedere keer weer te vinden. Als ik hem kwijt ben ga ik altijd als eerste daar kijken. Ook dit keer vond ik hem daar weer.

Hoe mooi kan zand zijn? En als de zon er op schijnt is het weer anders. telkens weer wordt er geschept en gestrooid en verrukt gereageerd.

Lieve groet,
Marilke Jorinde

Zomerse pruimentaart

Op 30 april 2009 aten we bij hele goede vrienden van ons. Seppe lag te slapen boven, wij speelden een spelletje. Carcasonne was het volgens mij. Ik was hoog zwanger nog net geen 37 weken. Toch leek het wel of ik weeën had. Toen het toetje zich aandiende, ijs notabene (daar zeg ik nooit nee tegen), zei ik toch nee. Ik had zo'n gevoel dat het niet goed zou valleb. Ik moest zo nu en dan even rondlopen en was wat onrustig. Tegen tien uur besloten we verstandig te zijn en Seppe daar te laten slapen. Wij belden de verloskundige en die nacht om 24.21u beviel ik van onze dochter Elke Elija.

Als bedankje voor alle goede zorgen voor Seppe gaven we een pruimenboom.

5 Jaar lang moesten ze wachten op pruimen, maar dit jaar deed de boom heel erg zijn best. Meer dan 200 pruimen hingen er aan. De boom kon de last niet dragen en scheurde. 

Wij kregen een hel zak vol met pruimen. Elke Elija's worden ze daar genoemd. 

Ze waren heerlijk! We maakten er 10 potten jam van en 2 pruimentaarten.

Recept:

300g bloem
150g koude roomboter in blokjes
50g agavesiroop
1 ei
2 el koud water

200ml slagroom
75ml agavesiroop
1/2 vanillestokje
50g amandelmeel
20g bloem
2 eieren
2 eierdooiers

16 pruimen door de helft

Doe de bloem in een kom. 
Voeg daarbij de koude blokjes roomboter en het zoetmiddel.
Meng alles met je vingertoppen tot een kruimelig geheel.
Voeg nu het ei en het water toe.
Vorm het deeg tot een samenhangend geheel. Kneed het niet door.
Laat het deeg 30 min. rusten in folie in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 190 C.
Rol het deeg uit en doe het in de ingevette bakvorm.
Leg er bakpapier over en bakkorrels of bonen.
Bak het deeg nu gedurende 20 min. licht goudbruin.
Haal het uit de oven en zet de oven op 175 C.
Leg de pruimenhelften op het gebakken deeg.

Meng de room met, de eieren, de eierdooiers en het zoetmiddel.
Voeg het merg van het vanillestokje toe, het amandelmeel en de bloem.
Klop het mengsel luchtig.
Giet dit over de pruimen op het deeg.
Zet de taart in de oven en laat hem bakken tot het eimengsel licht goudbruin is.
Haal de taart uit de oven, laat afkoelen en geniet!

In de kinderboerderij achter ons huis, een heel fijn kleinschalig project wat helemaal draait op vrijwilligers, kreeg ik van de tuinder een hele bos uienbloemen. "Zijn ze niet prachtig?!" zei hij. Daar stond hij in zijn blauwe overall, korte grijze haren en stoppelbaard, een strohoed tooide zijn hoofd.
En nu staan ze op tafel te prijken. We zijn er heel blij mee!

De vijgentak heeft het heel moeilijk. Hij verloor al zijn bladeren en zijn kleine vijgen in wording, lijken wel kleine verschrompelde, uitgedroogde, bruine bolletjes. Toch is er ook hoop. Aan de onderkant verschijnen steeds meer witte uitstulpinkjes, worteltjes in wording... En aan de bovenkant begint heel voorzichtig fris groen iets te groeien. Met veel liefde en zorg kijken we iedere dag hoe het met hem gaat en hopen heel erg dat hij wortels zal krijgen.

Lieve groet en voor de mensen die al vakantie hebben een hele fijne vakantie!
Marilke Jorinde

Bloemenpracht

De jaartafel.

Deze prachtige zelf gehaakte bloemenslinger, kreeg ik van een vriendin en collega.

Een van de kinderen van mijn Poppelijne mijn kinderopvang nam afscheid. Ik kreeg een grote bos zonnebloemen. 
En tot mijn grote verrassing kreeg ik de volgende ochtend op school twee emmers vol met bloemen van de vierde, vijfde en zesdeklassers. Aan alle mooie liedjes komt een einde en nu dus ook, tot mijn grote spijt, aan mijn tijd als dirigente van het schoolkoor. Ik zal het ontzettend missen!! Het was een van mijn grootste passies.

De geur in huis is vol van zoete, honing bloemen. Soms is hij wat op de achtergrond en vergeet je haast dat hij er is om dan plotseling door een diepe haast bedwelmende vlaag weer herinnerd te worden aan al dat moois.

Er zat ook een tak van een vijgenboom bij. Deze komt van een oud leerling van mij. Ik zal deze koesteren en verzorgen als ware het een van mijn eigen kinderen. En ik hoop vurig dat hij wortel wil schieten zodat ik hem in een pot kan vertroetelen en groot brengen, om hem daarna op een fijne zonnige plek in onze tuin te zetten.
Ik houd jullie op de hoogte.

Lieve groet,
Marilke Jorinde

Kuikens en voetbal

Thea Tokketok, is de trotse moeder geworden van 6 kuikens!
Al drie weken geleden kwamen op zaterdag 31 mei de eerste kuikens uit, een dag eerder dan gedacht! Wat was Thea een toegewijde broedse kip! Slechts een maal per dag, soms zelfs enkele dagen niet, kwam ze van haar eieren om wat te eten en te drinken. Ze kon ze veilig achterlaten want ze was al een tijdje onze enige kip, maar toch, was ik erg trots zoals ze daar zat, dag in dag uit!

Hier zijn ze dan, onze kuikens. Eentje heeft al een naam, de zwarte, overigens ook de enige die we tot nu toe van de anderen kunnen onderscheiden. Seppe doopte hem Piep, of Piepje.

Een van de kuikentjes vond een gaatje in de omheining en is nooit meer terug gekeerd, tot grote spijt en verdriet van ons allen.

Terwijl man man in het cafe Nederland Australië keek, zat ik met de kinderen helemaal klaar voor de eerste helft thuis. Ik bakte een worteltjestaart en versierde hem met Oost Indische kers. We genoten erg tijdens de wedstrijd van onze Oranje taart.

Oranje bloemen luisteren het huis op.

En mijn hele kroost en wederhelft zitten in vol ornaat vandaag op de bank de eerste helft te kijken! Ik zit op een klein stoeltje er naast de was te vouwen en te genieten van mijn gezin wat vol overgave, Rein iets minder, die klimt vooral op en af papa, zit te genieten en te zingen Hup Holland Hup......
Nu ben ik niet zo'n voetbal fanaat, maar ik krijg wel nu al zin in het vervolg.
Nu nog hopen dat België, ik ben Belg, voor diegenen de dit niet weten en denken: wat zegt ze nu?! Het ook goed doet. Een confrontatie lijkt me wel leuk....

Een fijne week,
Marilke Jorinde

Met een gouden randje

Ik bedacht laatst dat ik wel heel vaak schrijf over de dingen de me gelukkig maken, waar ik trots op ben, waar ik van geniet, kortom over mooie momenten, herinneringen en gebeurtenissen.
Het is natuurlijk niet zo dat mijn leven alleen maar zonneschijn is. Ik kan best wel flinke beren zien op de weg en ben absoluut niet de gemakkelijkste om mee om te gaan, samen te wonen.
Zo heb ik na drie zwangerschappen ineens last van stemmingswisselingen en regelmatig een ochtendhumeur en dat terwijl ik eigenlijk altijd een ochtendmens was.
Maar die heerlijke momenten waar ik dan zo nu en dan wat over schrijf, dat zijn momenten met veelal een gouden randje, hoe klein ook. Dat zijn momenten die me een gevoel van gelukzaligheid bezorgen, die me laten leven, die me op laten staan 's ochtends na weer een nacht met amper slaap.
Onze kinderen, die geven me zoveel warmte, liefde, prachtige en innige momenten en die wil ik graag delen.

Zo gingen we gisteren, na een heerlijk moederdag ontbijt (mijn man maakte croissantjes, fruitsla, vers sap en hartjes tosti's. Bovenop dit alles mocht ik ook nog uitslapen!!!) en prachtige tekeningen, door de stromende regen met de auto naar een collega van mijn man. Hij heeft bevruchte kippeneieren en dat is heel fijn voor onze alleenige kip die nu broeds is en zo haar best doet om haar eieren uit te broeden. Zes eieren namen we mee. De kinderen en wij ook, vinden het een hele spannende en leuke aangelegenheid. We legden de eieren naast Thea, want zo heet onze kip, en even later had ze ze allemaal onder zich geschoven. Daar zit ze dan, op haar nest, zonder haar eieren in de steek te laten, amper tijd om te eten en te drinken. Wat een enorme toewijding!
Over drie weken zouden de eerste kuikentjes uit moeten komen. We verheugen ons enorm!
Verder reden we rond door het buitengebied en door kleine dorpjes op zoek naar ons droomhuis. Het hoeft niet groot te zijn, maar met een flinke tuin, liefst met uitzicht over de weilanden of in of naast het bos.

Rein gillend dat het lampje nu groen is en dat er echt wafels in moeten!!!!

Om de vakantie af te sluiten bakte ik wafels. We aten ze op na ons kopje groentensoep (zoals bij Juffie) met room en aardbeien toe.
Wat een heerlijke dag vol momenten met gouden randjes.

Recept:

500g meel (ik deed bloem en meel gemengd)
1 el wijnsteenpoeder
200g gesmolten kokosolie
150g kokosbloesemsuiker
3 eieren
1 mespunt vanille
snufje zout
200ml rijstmelk

Meng het meel met het wijnsteenpoeder.
Maak een kuiltje en doe daarin de eieren en de kokosolie.
Meng dit met het meel tot een dik papje.
Voeg het zout en de vanille toe.
Voeg nu beetje bij beetje de rijstmelk toe.
Het deeg is een vloeibaar deeg maar redelijk stevig.
Terwijl het deeg staat te rusten, laat je het wafelijzer opwarmen.
Giet steeds een beetje deeg aan iedere kant van het wafel ijzer en bak de wafels goudbruin en gaar.
Heel lekker erbij is rijstroom of slagroom en aardbeien.

Fijne week,
Marilke Jorinde