Kledinggekte

Enkele jaren geleden las ik in een tijdschrift over een moeder die altijd naar tweedehands kledingbeurzen gaat en daar het grootste deel van de kleding voor haar kinderen vandaan haalt. Zoals zij erover schreef, dat ze als een bezetene langs de rekken raasde en haar mandje vol laadde met alles wat ze maar tegen kwam. Het had iets. Daarna zocht ze een stil hoekje op, om uit te zoeken, te combineren en weg te leggen. Ik kon me er weinig bij voorstellen maar werd wel ongelooflijk nieuwsgierig. Ik dacht dat moet ik ook eens doen...

En nu, twee maal per jaar tel ik de dagen af en verheug ik me enorm op de tweedehands kledingbeurs. Ik ben streng voor mezelf en doe er maar 1 per keer, anders is de kans groot dat de kledingkasten van de kinderen uit hun voegen barsten en dat is dan ook weer niet de bedoeling.

De eerste keer al raakte ik verslaafd. Ik trek er dan ook veel tijd voor uit op zo'n ochtend. 
Deze keer besloot ik al heel vroeg te gaan. Met de bakfiets, daar kan lekker veel in, zou ik om 7.00u op de stoep staan (8.30u gaat hij open). Je krijgt dan een nummertje en op volgorde van nummer mag je dan naar binnen. Het is heel erg georganiseerd allemaal.
Op moment van vertrek begon het te druppelen en besloot ik de auto te nemen. 
Om 7.20u was ik er, nummer 16. Met mijn pakketje boterhammen en mijn tijdschrift bivakkeerde ik in de auto tot de beurs zou beginnen.
Het druppelde zachtjes buiten, een gezellig muziekje, ik zat werkelijk te genieten, wat een rust voor mezelf.
Buiten verschenen steeds meer mensen, voornamelijk moeders en het gekeuvel begon de muziek te overstijgen. Net als de vogels die 's ochtends zo prachtig zingen. Er begint er eentje en het worden er steeds meer, zo moet je het je voorstellen.
Toen ik iets voor de de openingstijd mij aansloot, met met nummertje stevig vast geklemd, telde ik heel veel moeders en een handje vol oma's, 5 vaders en 1 opa.
Toen de deuren opengingen keek reikhalzend naar binnen mocht met de eerste lichting binnen en sloot me af. Als in een trance, de wereld kan zou kunnen vergaan, ga ik dan langs de rekken en haal alles eraf wat mij enigszins aanspreekt. Drie bananen dozen vol verzamelde ik. Overdreven? Ja misschien wel een beetje, maar ik kan het echt niet anders. Dan begint het leukste deel, het uitzoeken!
Voor de jongens was er niet erg veel, enkele broeken en een T-shirt. Voor Elke verzamelde ik haar hele zomer garderobe bij elkaar.
Om 11.30u was ik weer thuis, voldaan en blij, maar wel moe. 
De kinderen staan me dan op te wachten en kijken me vol verwachting aan of er wat moois, naar hun smaak, voor hen bij zat. Alles wordt dan grondig en met veel belangstelling bekeken en gepast. Ze zijn al net zo geestdriftig in de weer als ik de afgelopen uren.

Elke haar kleding nieuw en uit haar kast.

Seppe zijn kleding, zoals je ziet is de verdeling niet helemaal evenredig.

Dan is het natuurlijk wel het aller fijnste als alles meteen gewassen en in de kasten komt. de te kleine kleren er weer uit, doorschuiven kleding, opbergen en ga zo maar door. Heerlijk vind ik dat.

Heerlijk een opgeruimde kast. Alles op kleur en bij elkaar, daar houd ik nou van!

Fijne lente dag morgen,
Marilke Jorinde