Afscheid

We maakten een zandmandela o.l.v. Klaartje als afsluiting van de vijfde klas.

Thuis

'k Weet nog goed wanneer het was, we zaten in de tweede klas, toen werd jij onze juf.

Je leerde ons het lopend schrift, houten bordjes aan een lint en we konden 

schrijven!

Bosdag was heel vaak met jou. Soms was het een beetje koud en we zochten paddenstoelen.

Hasjiwenoe, Banua, Kyrie en Syhamba, juf van duizend liedjes

Ooh, thuis, je gaat naar huis, thuis om bij hen te zijn, lalala.... bijna thuis

Juffie stopt ze in de oven, die taarten ruik je zelfs daarboven, iedereen wil een hap!

Je leerde ons de cupsong aan, we wilden er helemaal voor gaan 't werd een groot succes.

De meiboom was een erge last, we hielden de linten niet goed vast, maar het werd heel mooi.

We maakten een mandela van zand, dat vonden we heel erg plezant 't waren mooie kleuren.

Ooh, thuis, je gaat naar huis, thuis om bij hen te zijn, lalala.... bijna thuis

Dit is hem geworden!

Iedereen nam de volgende dag een stukje van de mandela mee in een potje. De mooiste potjes werdern gemaakt. Versierd met een gelukspopje en muntje.

Ik ben niet goed in het nemen van afscheid. Dit probeer ik zo veel mogelijk te omzeilen, zeker als het is van mensen en kinderen waar ik van houd. Als ik geen afscheid neem dan voelt het alsof het niet zo is. Ik weet dat dit mijn hoofd in het zand steken is maar zo is het.

De afgelopen acht en een half jaar werkte ik als juf op de Rudolf Steiner School  in Breda. De laatste vier jaar hiervan stond ik samen met mijn lieve vriendin en collega Anne-Sophie voor de klas. De meest geweldige klas! Voor de zomervakantie de vijfde klas. Ik hou met heel mijn hart en ziel van de kinderen en mijn werk als juf. Toch, en dit deed het al enkele jaren, bleef er een zeurend stemmetje en gevoel de kop op steken dat ik graag meer thuis wilde zijn bij de kinderen. Maar ondertussen vond ik het reuze moeilijk om de klas los te laten en op te geven.

Na het zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof van Rein (onze jongste) ging dit gevoel niet meer weg (en ik was ruim acht maanden thuis geweest)! Ik genoot hier zoveel van dat ik steeds meer verscheurd raakte. Mijn drie lieve kinderen thuis (allemaal onder de 5 jaar) en mijn geweldige, leuke, knappe klas op school. Tegen Kerst hakte ik voor mezelf de knoop door, ik wilde graag thuis zijn voor onze kinderen. Ik besloot om vanaf 1 augustus aan de slag te gaan als gastouder thuis. Poppelijne Gastouderopvang.

Maar ja dan komt onvermijdelijk het moment van afscheid. Ik deed dit rustig met de kinderen van de klas met een zelfgemaakte picknick in het park. 

Echter werd ik op de laatste schooldag meegenomen naar de grote zaal door de kinderen. Daar zaten de ouders achter me en de kinderen stonden in een boog voor me. Twee gitaristen op het podium en drie pianisten achter de piano (allemaal kinderen van de klas), de anderen floten.

Op deze dag heb ik het meest prachtige en ontroerende geschenk gekregen dat ik ooit heb gehad van een klas. Ik werd zo diep in mijn hart geraakt en geroerd, de tranen  stroomden en wilden niet stoppen. Het was hartverwarmend! 

Nog steeds als ik het filmpje terug kijk (het is ter plekke opgenomen door een ouder met een gsm) schiet ik vol en krijg ik kippenvel. 

Dit prachtige, hartverwarmende en ontroerende geschenk wilde ik graag met jullie delen. En ja afscheid nemen vind ik ongelooflijk moeilijk, maar het is nog nooit zo verdrietig geweest als die dag. 

Lieve, nu,  zesde klas dank je wel voor jullie prachtige geschenk!! En het mooie speelkleed wat jullie hebben gevild voor mijn opvang. Daar wordt iedere week volop op gespeeld. Ook ouders bedankt voor al jullie vertrouwen, jullie begrip en jullie warme afscheid. 

Afscheidsfilmpje

Na een hele avond van uitzoeken, niet lukken, nog meer uitzoeken en nog meer proberen, niet lukken en van ontdekken, is het dan toch gelukt!!!!

Ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van dit voor mij zeer ontroerende cadeau!

Liefs,

Marilke Jorinde