Wat is het toch ongelooflijk heerlijk als Elke zich vol overgave in mijn armen legt. Geheel ontspant en er helemaal op vertrouwt dat ik er altijd en eeuwig voor haar ben en zal zijn. Dat als ze ziek is, ze alleen maar als een baby'tje in mijn armen wil liggen en zowat in me kruipt. Van dat soort momenten geniet ik zo ontzettend!! Misschien denken jullie nu wel, die momenten dat ze ziek zijn en je geen slaap krijgt en totaal uitgeput raakt en bent, zeker dat ben ik, maar toch geniet ik zo van die volledige overgave en haar rotsvaste vertrouwen. Wat een compliment eigenlijk dacht ik vandaag.
Ik loop er al wat langer mee, maar gisteren besloot ik het dan ook echt te doen. Rein heeft een tutje en kreeg er steeds meer behoefte aan. Seppe had het er toe heel moeilijk mee om er afscheid van te nemen en ik zwichtte iedere keer weer na een paar slapeloze nachten en een heel verdrietig en overstuur kind. Toen hij vier was lieten we zijn tutje wegvliegen naar de hemel met zo'n prachtige wens luchtballon die je moet aansteken.
Ik nam me heilig voor dat het nu klaar was. Maar wat was het moeilijk voor zowel Seppe als voor mij. Ik heb me zelden zo schuldig gevoeld, terwijl hij opgekruld in de hoek van zijn bedje lag te huilen, boos was, en niets anders kon dan dat, rolden de tranen over mijn wangen en zat ik bij hem. Een hele week heeft het geduurd voordat hij 's nachts kon slapen zonder verdrietig te zijn. Hij keek nog eens goed naar Elke, zij duimt, en besloot dat zijn duim een goed alternatief was om het verdriet te verzachten. Sindsdien heb ik een hele lieve stevige duimer.
Terug naar Rein, ben ik dus op alles voorbereid! Ik ben super trots op hoe hij het doet. Steeds weer heeft hij even flink verdriet wanneer hij in bed ligt, maar dan pakt hij stevig zijn popje vast en Jonas, zijn net nieuw gekregen popje en hele grote vriend. Hij mag namelijk overal mee naar toe en speelt de hele dag mee met Rein.
De eerste keer slapen is hij in mijn ramen in slaap gevallen, zo groot was het gemis. Gisteren avond viel hij zelf in slaap en sliep de hele nacht.
Vandaag was het weer even moeilijk en kroop hij dicht tegen me aan terwijl hij zijn beide popjes met beide armen omklemde.
Doe ik er goed aan? Soms twijfel ik wel eens als ik hem zo verdrietig zie, met die grote, dikke tranen. Maar als ik hem dan vast heb voel ik dat ik de goede beslissing heb gemaakt en dat het hem gaat lukken. Misschien wordt hij ook wel een duimer...
Voor Rein zijn verjaardag wilde ik weer eens wat anders bakken. Ik had zelf erg trek in noten. Ik maakte o.a. een notencake/taart die me sterk terug doet denken aan onze vakanties in de Creuse.
Recept:
4 grote eieren, gesplitst in eiwitten en dooiers
200g palmsuiker
200g gemalen hazelnoten
1 tl vanille extract
Verwarm de oven voor op 180'C.
Vet een bakvorm in.
Rooster tijdens het maken van het deeg de hazenoten, zo'n tien min.Klop de eigelen met de palmsuiker bleek en romig en roer het vanille extract erdoor.
Klop de eiwitten stijf en vouw ze door de dooiermassa.
Vouw daarna de hazelnoten erdoor.
Giet het beslag in de vorm en bak de cake 40 - 45 minuten in de voorverwarmde oven.
Deze week heb ik voor het eerst zelf Granola gemaakt. Heerlijk was het. Hij is gebaseerd op het recept uit het Voedselzandloper Kookboek.
Recept:
100g havermout
50g gemengde quinoa
50g havervlokken
25g pompoenpitten
20g zonnebloempitten
20g lijnzaad
75g hazelnoten en amandelen
40g rozijnen
60g dadels
75g aangelengd appeldiksap
2 el olijfolie
Verwarm de oven voor op 180 °C.
Doe de havermout, de gemengde quinoa, de havervlokken, pompoenpitten, zonnebloempitten, lijnzaad, hazelnoten en amandelen in een kom.
Voeg het appeldiksap toe en de olijfolie en meng alles goed door elkaar.
Doe de granola op een met bakpapier bekleedde bakplaat en zet hem ongeveer 15 min. in de oven.
Het mengsel moet goudbruin worden en ietsje krokant.
Tussendoor af en toe met een lepel door elkaar mengen.
Haal uit de oven en laat afkoelen.
Meng als laatste de rozijnen en de in stukjes gesneden dadel erdoor.
Hij is erg lekker met vers fruit en wat rijstmelk of alleen vers fruit.
Fijn weekend,
Marilke Jorinde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten